Steunpunt Levend Erfgoed

De naam Schipperke komt van het Vlaamse 'Scheperke', een kleine herdershond. Het is van oorsprong dus geen schippershond zoals vaak gedacht wordt.

Een ander verhaal vertelt dat het Schipperke een echt Brussels ketje is. Oorspronkelijk zou hij vooral gefokt worden in de Brusselse Sint-Gorikswijk tussen de schoenmakers. Daar hield hij de verschillende ateliers vrij van ongedierte en was hij aangenaam gezelschap voor de schoenmaker en zijn familie.

Het Schipperke is een herdershond in klein formaat, een lupoêde.

Het vlinderhondje is de enige vertegenwoordiger van de Belgische rassen in de Spanielgroep. Het is een zeer oud ras dat terug te vinden is op diverse oude schilderijen. Zo is het is onder andere te bewonderen op een schilderij van Tiziano Vecelli uit 1542.

Het is een hondenras met een zeer elegant voorkomen. Het uitzicht van deze hondjes is eerder frêle, maar dat zijn ze in het geheel niet. Vele van hen bereiken een hoge leeftijd. Het zijn intelligente, vriendelijke hondjes en hun alertheid maakt dat ze ook als kleine waakhond binnenshuis geschikt zijn.

Vanaf 1891 werd er in België gestart met de veredeling van herdershonden. Er werd een inventaris opgemaakt van de aanwezige types honden die toen voorkwamen. Daaruit bleek dat vooral de haarkleur en de structuur van de vacht van de honden zeer divers was. Rond 1899 werden de Belgische herders opgedeeld in vier 'onderrassen', elk met hun specifieke haarkleur en vachtstructuur.

Vanaf 1891 werd er in België gestart met de veredeling van herdershonden. Er werd een inventaris opgemaakt van de aanwezige types honden die toen voorkwamen. Daaruit bleek dat vooral de haarkleur en de structuur van de vacht van de honden zeer divers was. Rond 1899 werden de Belgische herders opgedeeld in vier 'onderrassen', elk met hun specifieke haarkleur en vachtstructuur.

Pas in 1912 werd er gestart met de veredeling van onze koehonden of bouviers die toen op de hoeven in gans België voorkwamen.

In het Vlaanderen onderscheidde men twee types Bouviers: het eerste type had grijs haar en werd Bouvier des Flandres gedoopt, het tweede was de Bouvier de Roulers. Dit laatste type was meestal zwart en groter dan de Vlaamse koehond. Hij werd ook Moerman of Prikhaar genoemd.

Hoewel het Klein Brabandertje doet denken aan het Belgisch en het Brussels Griffonnetje wordt hij niet bij de Griffonnen ingedeeld omdat hij een korte vacht bezit.

Het Brabandertje heeft kort haar en is bruinrood of zwart met een bruinrode band. Rond het platte snuitje heeft dit ras vaak een zwart masker. De gemiddelde schofthoogte bedraagt 26 cm en gemiddeld weegt dit kleine hondje 4 kg.

Het Klein Brabandertje is intelligent, levendig en geschikt voor een kleine flat.

Vanaf 1891 werd er in België gestart met de veredeling van herdershonden. Er werd een inventaris opgemaakt van de aanwezige types die toen voorkwamen. Daaruit bleek dat vooral de haarkleur en de structuur van de vacht zeer divers was. Rond 1899 werden de Belgische herders opgedeeld in vier 'onderrassen', elk met hun specifieke haarkleur en vachtstructuur. Eén van die vier rassen was de Groenendaler.

Brusselse Griffonnetjes zijn kleine maar alerte gezelschapshondjes.

De korte, bijna platte, snuit, de grote donkere ogen, de snor en de baard geven dit ras een typische uitdrukking. De vacht bestaat uit rood-rossige, halflange, warrige haren.

De gestalte van deze dieren is eerder gedrongen. Het Brussels Griffonnetje is ongeveer 26 cm groot en heeft een gemiddeld gewicht van 4,5 kg.

Dit hondje is door zijn rustige natuur een ideale flatbewoner.

Het Krulharig leeuwtje, ook wel Bichon frisé genoemd, is een levendig gezelschapshondje. Het is zeer aangenaam in de omgang. Het zijn vrolijke, speelse hondjes zonder al te veel drukte te maken. Het is een gehoorzaam ras, zacht van karakter. Het is dan ook een uitstekende gezelschapshond voor mensen die in een flat wonen.

Rond 1900 kwam een bont allegaartje aan trekhonden voor in ons land. Er werd toen gestart met de veredeling van de Belgische trekhond. Zo bekwam men een tamelijk homogene populatie van trekhonden. Deze dieren waren echte trekkers die veel makkelijker en goedkoper te houden waren dan bijvoorbeeld paarden. Met het verbieden van de hondenkar verdween ook stilaan de Belgische trekhond van het toneel.