Steunpunt Levend Erfgoed

Het blauw van Ham is het enige Belgisch raskonijn dat ontstaan is bij onze Franssprekende landgenoten (Ham-sur-Heure, 1902). Het vertoont veel gelijkenis met het Blauw van Sint-Niklaas. Dit ras is het donkerste blauwe Belgische konijnenras. Begin 1900 maakte het Blauw van Ham een snelle opmars op de tentoonstellingen en dit ook buiten onze landsgrenzen. In 1912 werd het dier tentoongesteld op de wereldtentoonstelling te Sint-Petersburg. Spijtig genoeg kwam de eerste wereldoorlog roet in het eten gooien en verdween de Blauwe van Ham van het toneel.

Als er één konijnenras is waarover heel wat fabels de ronde doen, dan is het wel de Belgische haas. Zo werd vroeger beweerd dat het hier ging om een kruising tussen een haas en een konijn, of dat de Belgische haas van Engelse oorsprong zou zijn. Maar de Belgische haas is wel degelijk een Belgisch konijnenras. Slank gebouwde konijnen bestonden reeds in de 18de eeuw in de Zuidelijke Nederlanden. Wel klopt het dat het Belgisch haaskonijn vooral veredeld werd in Engeland. De eerste 'Belgian Hare' op Engelse bodem werd tentoongesteld door een zekere Mr. Lumb in 1874.

Het Belgisch zilver is eigenlijk van Franse oorsprong. Het gaat om 'bleke' dieren van het ras Zilveren van Champagne. Het is ontstaan in 1960 uit onvrede van de Belgische kwekers. In België ging de voorkeur naar een lichter gekleurde Zilveren van Champagne; in Frankrijk hadden de keurmeesters een voorkeur voor donkere dieren. Omdat de Franse keurmeesters vonden dat de Belgische dieren niet goed waren op kleurgebied, was er heel wat onvrede bij onze Belgische keurmeesters. Er werd dan maar besloten om het Belgisch zilver te laten erkennen als een apart ras.

Het huidige Aarschots hoen is opnieuw gecreëerd naar het voorbeeld van het oude Aarschots hoen dat waarschijnlijk ontstond omstreeks 1850. Lokale hoenders werden in de negentiende eeuw gekruist met Aziatische reuzenhoenders, of hoenders die hiervan afstamden, en die via de haven van Antwerpen in het Aarschotse terecht kwamen. Die kruisingen resulteerden in een leg/vleesras van gemiddelde grootte. Vooral het vlees viel in de smaak en het werd rond 1900 op de talrijke boerderijen in de wijde omgeving van Aarschot gehouden.

De Angora dwerg is omstreeks dezelfde tijd en in verschillende landen ontstaan uit kruisingen tussen Angora’s en andere rassen. In België was het Jospeh Born die het ras ontwikkeld heeft door kleine type Angora’s met roodogige Pooltjes te kruisen. Eind jaren 80 werd zijn ras in België erkend.

Het is een kort, geblokt en bolvormig konijntje met een goed ontwikkelde kop, een brede snuit en een zo kort mogelijke nek. De oortjes zijn maximum 8 cm. De pootjes dienen stevig te zijn.

De Angora dwerg is een dier met een bijzondere haarstructuur.

De Zwarte korthaar is nauw verwant met de Mechelse herder, wat ons doet vermoeden dat deze hond in dezelfde streek zijn oorsprong heeft. Bij de oprichting van de club van Belgische herdershonden in 1892, waren er nog overal in de Zenne- en Dijlestreek zwarte kortharige Belgische herders te zien. Deze variëteit is niet erkend door de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus.

Deze hond heeft zoals de naam het zegt zwart, kort haar. Verder is hij qua uiterlijk gelijk aan de Mechelaar.

Het vlinderhondje is de enige vertegenwoordiger van de Belgische rassen in de Spanielgroep. Het is een zeer oud ras dat terug te vinden is op diverse oude schilderijen. Zo is het is onder andere te bewonderen op een schilderij van Tiziano Vecelli uit 1542.

Het is een hondenras met een zeer elegant voorkomen. Het uitzicht van deze hondjes is eerder frêle, maar dat zijn ze in het geheel niet. Vele van hen bereiken een hoge leeftijd. Het zijn intelligente, vriendelijke hondjes en hun alertheid maakt dat ze ook als kleine waakhond binnenshuis geschikt zijn.

In 1912 werd begonnen met de veredeling van onze Vlaamse koehond of Bouvier des Flandres. Voor die tijd kwamen deze dieren al voor op vele hoeven in het Vlaamse land. De Bouvier werd ingezet als een echte hoevehond: vee drijven, melkkar trekken, bewaking van het erf ... Vandaag zijn deze functies in onbruik geraakt en wordt hij vooral gebruikt als waakhond.

De Vlaamse koehond is zeer moedig en gehoorzaam, en zeer gehecht aan zijn meester. Het zijn stevig gebouwde honden met een robuust uitzicht dat ontzag inboezemt bij al wie hem aankijkt.

Vanaf 1891 werd er in België gestart met de veredeling van herdershonden. Er werd een inventaris opgemaakt van de aanwezige types honden die toen voorkwamen. Daaruit bleek dat vooral de haarkleur en de structuur van de vacht van de honden zeer divers was. Rond 1899 werden de Belgische herders opgedeeld in vier 'onderrassen', elk met hun specifieke haarkleur en vachtstructuur. Eén van die vier rassen was de Tervuurse herder.

De Sint-Hubertushond is een zeer oud hondenras dat behoort tot de groep van lopende honden. Begin 900 werden deze honden al raszuiver gefokt door monniken van de Sint-Hubertusabdij in de Belgische Ardennen. Vandaar ook de naam Sint-Hubertus.

Rond het jaar 1000 werden deze honden ingevoerd in Engeland waar ze de naam Bloedhond meekregen - wat verwees naar raszuiver, 'edel' bloed. Ze werden er gebruikt voor de jacht. De Britten veredelden dit ras tot een prima meutehond met een uitstekend reukorgaan. Ook vandaag nog is dit ras als speurhond onovertroffen.