De Belgische Hondenrassen

Het lijkt of in België een heel groot aantal hondenrassen werden gefokt maar enkele zijn eigenlijk variëteiten van hetzelfde ras. Veel van onze rashonden zijn echte 'werkers' maar er zijn er ook die alleen dienen tot gezelschap.

Tot de werkhonden behoort uiteraard de groep van de Belgische herders. Zowel de Lakense, de Tervurense en de Mechelse herder als de Groenendaler hebben een geschiedenis als schaapherdershonden. Zeldzamer maar nog te vinden is de zwarte kortharige variëteit.

De Vlaamse koehond hield zich meer bezig met het drijven van groot vee, zoals runderen. Er zijn nog twee andere zeldzame soorten Koehonden (Bouviers (Fr.)): de de Ardense koehond, een wat kleiner type en de Roeselaarse koehond, een gigant van bijna 70 centimeter. Van de Sint-Hubertushond (beter gekend onder de naam 'Bloodhound' (Eng.)) wordt gezegd dat hij de beste neus ter wereld heeft. Zijn reuk- en doorzettingsvermogen is formidabel. De Belgische Mastiff (of Belgische trekhond) is helaas niet meer te zien in onze tentoonstellingsringen of in het gewone dagelijkse leven. Met als doel het patrimonium te beschermen, leggen tegenwoordig twee fokkers zich toe op de selectie en reproductie van dit prachtige hondenras.

Onder de gezelschapshonden vallen ondermeer het Schipperke. Dit ras verenigt kwaliteiten als moed, levendigheid, intelligentie en waakzaamheid. Ondanks het feit dat het Brussels Griffonnetje rond de jaren 1900 een zeer populaire hond was, is het nu een zeldzaamheid. Iets later kwamen daar nog het Belgisch Griffonnetje en het Klein Brabandertje bij. Van de kleine Spanieltjes hebben we twee variëteiten, ze zijn bekend onder de namen Vlinderhondje of Papillon en Nachtvlinderhondje (Phalène (Fr.)). Volledig wit met gekrulde haren, heeft het Krulharig Leeuwtje (Bichon Frisé (Fr.)) een sterk gestel en schuwt dit hondje geen lange wandeling.

We kunnen fier zijn op de honden die onze voorouders geselecteerd en geschapen hebben. Deze rassen vormen een rijk genetisch patrimonium. Sommige slaagden er in geliefd te worden verspreidden zich in de hele wereld. Andere zijn er slechter aan toe.

De SLE-hondenwerkgroep

De SLE-werkgroep honden ijvert voor de Belgische hondenrassen. Zowel de rassen erkend door het Sint-Hubertus stamboek als de niet erkende rassen genieten de aandacht van de werkgroep. Zo erkent de werkgroep bijvoorbeeld ook het bestaan van de Belgische trekhond, de koehond van Roeselare en de zwarte kortharige herder.

Wenst u meer informatie omtrent de werking van de SLE-hondenwerkgroep dan kan u steeds contact opnemen met de werkgroepverantwoordelijke.