Het Blauw van Sint-Niklaas is ontstaan in het Waasland met als centrum Sint-Niklaas en werd al gefokt op het einde van 19de eeuw. De Vlaamse reus lag aan de basis van zijn ontstaan. Vroeger was dit ras eveneens nauw verwant met het Van Beveren. Nu zijn deze twee rassen goed van elkaar te onderscheiden wat betreft vorm, grootte, gewicht en kleur. Van onze drie Belgische raskonijnen die in de blauwe kleurslag voorkomen, is het de lichtste van kleur.

Het Blauw van Sint-Niklaas werd vroeger veel gekweekt om zijn vlees, maar vooral de pelsindustrie zag er brood in omwille van de mooie kleur van de vellen. Het zijn tamelijk zware dieren met een gewicht van gemiddeld 5,5 kg. Spijtig genoeg vindt men dit ras vandaag hoofdzakelijk terug in de buurt van Sint-Niklaas, en is het eerder een zeldzame verschijning op tentoonstellingen. Buiten België en Frankrijk komt dit ras weinig voor.

Het is een rustig, goedmoedig en vriendelijk dier dat een ruim hok nodig heeft. Het zijn zorgzame moeders en ze groeien goed. Het lichaam is stevig ontwikkeld, is goed bevleesd en heeft een goed afgeronde, gevulde achterhand. De kop is rechthoekig met vrij lange oren van 16 cm, die mooi afgeronde toppen hebben. Het Blauw van Sint-Niklaas heeft een glanzende, effen lichtblauwe pels. Dit ras is bedreigd.